Niet zo slim als een uil of zo dom als een vis, gewoon zo slim als nodig is!

Vraag je je ook wel eens af wat je huisdier denkt, welk dier het allerslimst is of wat die chimpansee uit de dierentuin nou eigenlijk van jou vindt? Ik vraag me dit serieus dagelijks af en vergelijk mezelf dan ook regelmatig met een bepaald dier. Ja, oké misschien klinkt dit een beetje gek, maar heb jij je dan nooit afgevraagd hoe het zou zijn om te kunnen vliegen als een vogel? Of hoe het zou zijn om de hele dag lekker niks anders te doen dan eten en slapen?

Gelukkig ben ik niet de enige die zich dit afvraagt, want ook Thomas Nagel (een Amerikaanse filosoof) vroeg zich af hoe het is om een vleermuis te zijn, maar concludeerde dat we dit nooit te weten zullen komen. Het zit namelijk zo: stel nou dat je net gaat doen alsof je een vleermuis bent, dan weet je hooguit hoe het voor jou moet zijn om een vleermuis te zijn. Wat je niet weet is hoe het voelt voor een vleermuis om een vleermuis te zijn. Volgen jullie mij nog?

Ik zal het nog eens met een ander voorbeeld proberen. Ik ga in een stal staan en eet wat hooi net als een koe. Nou hier ga ik dus echt niet gelukkig van worden. Ten eerste hou ik van eten en hooi staat zeker niet op mijn lijstje van favoriete gerechten. En ten tweede voel ik mij niet echt thuis in een stal. Ik denk dan ook niet dat ik hier heel gelukkig van zou worden. Maar betekent dat dan ook dat die koe ongelukkig is? Hetzelfde geldt voor mensen, je kunt je wel een voorstelling maken van het leven van een ander, maar je zult het nooit hetzelfde kunnen ervaren. Want iedereen beleeft zijn leven op zijn eigen manier.

Door het voorbeeld van Thomas Nagel kwam ik er dan ook achter dat ik mezelf niet moet gaan vergelijken met dieren om te kunnen bepalen hoe slim of gelukkig ze zijn. Om meer te weten te komen over hoe slim dieren nou eigenlijk zijn heb ik het boek ‘zijn we slim genoeg om te weten hoe slim dieren zijn’ van Frans de Waal gelezen. Een super leuk boek, waarin op basis van diverse onderzoeken wordt aangetoond, dat dieren niet alleen slimmer zijn dan we dachten maar ook denken op manieren die wij nog maar nauwelijks begrijpen.

Ik zou heel graag alle ongelofelijke onderzoeksresultaten uit dit boek met jullie willen delen om te laten zien wat dieren allemaal denken en kunnen maar helaas is dat onmogelijk in deze kleine blog. Daarom wil ik mijn grootste ontdekking nu met jullie delen en zal ik in de toekomst een aantal bijzondere onderzoeksresultaten op mijn facebookpagina (NATUURlijk met Steef) zetten door middel van ‘de weetjes van de week’.

Mijn grootste ontdekking tijdens het lezen van dit boek was dat elk dier op zijn eigen manier is aangepast aan zijn omgeving en dus ook alleen die dingen leert die het moet weten om te overleven. Een teek wacht bijvoorbeeld in het gras op de geur van boterzuur uit de huid van een passerend zoogdier, want ogen heeft hij niet. Uit onderzoek is gebleken dat de teek wel 18 jaar zonder voedsel kan. Hij heeft dus alle tijd om een slachtoffer te vinden. Eenmaal gevonden laat de teek zich vallen om zich te goed te doen aan warm bloed. Daarna is de teek klaar om eitjes te leggen en dood te gaan. Wat een simpel leven denk ik dan, maar dat is natuurlijk weer in vergelijking met het leven van ons. Betekent dit dan ook dan een teek minder belangrijk is dan een ander dier met een complexer leven? Nee dat denk ik niet, ieder dier heeft zo zijn eigen wereld met een eigen doel.

Ik denk dan ook dat er geen ‘slimste dier’ bestaat want elk dier is zo slim als nodig is. Wat mij toen ook gelijk te binnen schoot was: “geldt dit dan ook voor ons mensen?” Ik vind het eigenlijk wel een goed excuus. Als ik mezelf vergelijk met anderen en een ander bewonder om zijn intelligentie waarvan ik het gevoel heb dat het bij mij nog wel eens ontbreekt. Dan bedenk ik me gewoon: 'Ik ben zo slim als nodig is'. 😉